Maaf Lah Mungkin Beberapa Entry Lepas Neh Ada Unsur Sedih.
Penulisan Adalah Media Untuk Meluahkan Perasaan.
Seseorang Susah Nak Menipu Dari Penulisan.
Sehappy Dan Seceria Mana Sekalipun Karangan Seseorang,
Tapi Kalo Tengah Sedeh, Mesti Pembaca Boleh Rasa.
Jadi Dari Fa Berpura-Pura Lebih Baek Fa Tulis Je Ikut Hati.
Segalanya Berubah.
Semakin Hari Semakin Banyak Ujian Allah.
Ingatkan Lepas Umi Dah Pergi,
Ujian Allah Akan Berehat Seketika.
Rupanya Tak. Cabaran Makin Kerap Dan Makin Sukar Namun Tak Sesukar Ujian Meredhai Pemergian Umi.
Sememangnya Semua Yang Terjadi,
Segala Dugaan Yang Menimpa,
Lebih Mematangkan Diriku.
Aku Belum Kembali Ke Kelas,
Entah Lah. Aku Tak Pasti Macam Mana Aku Akan Menempuh Hari Itu Kelak.
Aku Pun Tak Dapat Nak Bayangkan Apa Reaksi Kawan-Kawan Akan Berikan Padaku.
Aku Sendiri Bingung Sama Ada Nak Berpura-Pura Dan Menjadi Fathiah Yang Ceria,
Atau Lupakan Saja Identiti Gembira Dan Tunjukkan Ekspresi Yang Sebenar.
Aku Tak Nak Kawan-Kawan Rasa Tak Selesa,
Atau Rasa Mereka Tak Bebas Untuk Berbicara Dengan Aku.
Hmm Macam Mana Yea?
Aku Tau Mesti Orang Rasa Takut Nak Cakap Dengan Orang Yang Baru Kehilangan Ibu Kandung, Lebih Tepat, Yatim Piatu.
SubhanaAllah.
Tiada Laen Yang Aku Boleh Lakukan Selain Berdoa Diberi Kekuatan Untuk Melalui Hari-Hari Yang Mendatang.
